Rock müziğe yaş etkisi

Sizce de rockerlık tam ergen işi değil mi?

Eski bi' headbanger olarak, bence öyle çünkü. Yani belli bi' yaştan sonra daha fazla metalci kalınamaz gibi geliyor bana. Hatta bazen, yaşıtları hacca, ya da hiç değilse bi' umreye giden Metallica, Iron Maiden gibi grupların üyelerine hayretle bakıyorum.  Acaba onlar da, "ya aslında Kemal Kılıçdaroğlu da iyi adam " diyen eski sosyalistler gibi, "ya biraz hafif müzik mi yapsak? Fettahcan'la bi düet yapalım, sonra o şarkıyı Ferhat Göçer alsın tekrar söylesin" falan demiyorlar mıdır?

Lise hayatının ilk yıllarında tarzlarına imrenerek baktığım arkadaşların, hâlâ bunu sürdürmesi biraz (bu tabir için afedersiniz ama) eziklik gibi gelir oldu. Sigortalı bi' işe girme yaşın çoktan geçmişken sen nasıl hala otostopla festival gezmeye çalışabiliyosun arkadaş? Anlamıyorum ki...

Şaka bi yana rock müzik iyidir. Arada dinleyelim...

Çanakkale

Dur yolcu,

Bilmeden gelip bastığın bu toprak

Bir devrin battığı yerdir.

Eğil de kulak ver bu sessiz yığın,

Bir vatan kalbinin attığı yerdir.

 

Çanakkale şehrinde, Gelibolu yarımadasında, Kilitbahir’in yukarısındaki yamaçta bu dizeler yazılıdır. Şair Necmettin Halil ONAN’ın bu dizeleri, o civardan geçenlere ayağını bastığı toprağın ne bedeller ödenerek alındığını her defasında tekrar hatırlatır. 250 bini kahraman şehitlerimiz olmak üzere toplam 502 bin kişinin kanı, Çanakkale topraklarına karışmıştır. Bu şanlı zafer, insanlarımızın omuz omuza verdiğinde neler yapabileceğinin en büyük kanıtıdır.

 

Düşünün ki, bir tarafta tüm Dünya’yı fethetmiş, Afrika’dan Amerika’ya koloniler kurmuş, topraklarında güneş batmayan imparatorluk İngiltere ve yanında dönemin en güçlü ikinci ismi Fransa; diğer tarafta ise yıllardır Balkanlarda, Trablusgarp’ta savaşmaktan güçsüz düşmüş, yorgun ama göğsü iman dolu şanlı Türk ordusu…

Düşünün ki bir tarafta kendi askerleri yeterli bulunmayınca , Afrika’dan, Hindistan’dan hatta Avusturalya’dan toplanmış yüz binlerce asker , diğer tarafta ise babası Balkanlarda, abisi Trablusgarp’ta şehit düştüğü için vatanı savunma görevi kendisine düşmüş, Anadolu’nun dört bir yanından gelmiş, daha 20 yaşına gelmemiş çocuklar…

Bir taraf dünyanın tüm altın madenleri elinde tutan dev bir ekonomi, diğer taraf ise günde varsa bir somun ekmek, yoksa şekersiz üzüm hoşafıyla karnını doyurmaya çalışan karnı aç ama gönlü tok askerlermiz.

Bir tarafta yeni topraklar edinme, daha çok para ve köle edinme arzusu, diğer tarafta ise iman dolu göğüsler, secdeli alınlar, Anadolu analarının duaları, ve şüphesiz ki dünyanın gördüğü en büyük komutanlardan biri Mustafa Kemal…

 

Çanakkale’yi Çanakkale yapan sadece 1. Dünya Savaşı’nın başarılı tek cephesi olması değildi. Çanakkale’yi Çanakkale yapan Onbaşı Seyid’in 276 kg’ı tek başına sırtlaması ve Allah’ın lütfu ya; İngiliz donanmasının tam ortasında seyir eden ana gemi Ocean’ı, topu karşıdan ateşlemiş olmasına rağmen bacasından dik bir şekilde vurması ve batmaz denilen Ocean’ın makine dairesinden vurulduktan sonra döne döne batarken oluşturduğu girdapla yanında da 2-3 küçük gemiyi daha batırmasıydı. Çanakkale’yi Çanakkale yapan Ezineli Yahya Çavuş’un 15 askeriyle bir tümen orduyu 2 gün boyunca Arı burnuna hapsetmesi ve ileriye bir adım bile attırmamasıydı. Çanakkale’yi Çanakkale yapan düşman askeri savaş alanında inlerken beyaz gömleğini sallayarak çatışmayı bir süre durduran; siperden çıkıp, yaralı düşmanını kendi arkadaşlarına teslim eden Mehmetçikti. Öyle bir destandır ki Çanakkale ne anlatmayla, ne dinlemeyle biter. Hani diyor ya milli şairimiz Mehmet Akif,

 

Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini, 
Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i, 
Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran... 
Sen ki, İslam'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran, 
O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın; 
Sen ki, rûhunla beraber gezer ecrâmı adın; 
Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın...Heyhât, 
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât... 
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber, 
Sana âğûşunu açmış duruyor Peygamber.